Αντί επικηδείου
Σκέφτηκα να σε χαιρετήσω φίλε μου Μάκη (Πασσιά Μαυρουδή) για το τελευταίο σου ταξίδι γράφοντας λίγες λέξεις για το χαρακτήρα σου, την ταπεινότητα, τη σεμνότητα και την απλότητα που σε διέκριναν.
Όταν μάθαμε τον αδόκητο χαμό σου, τα συναισθήματα που κυρίευσαν τον καθένα που είχε την τύχη να συναναστραφεί μαζί σου είναι η θλίψη και η στενοχώρια για την απώλεια σου.
Όταν σε γνωρίσαμε για πρώτη φορά στη Σχολή Ευελπίδων το 1979, είδαμε ένα νεαρό από το Σουφλί με χαρακτηριστικά μικρού παιδιού. Πάντα αισιόδοξος και χαμογελαστός, πάντα με την καλή κουβέντα για καθένα από τους φίλους και συμμαθητές σου.
Το 1983 αποφοιτήσαμε από τη ΣΣΕ σε μια κοινή διαδρομή στο όπλο του Πεζικού. Ποτέ δεν δυσανασχέτησες για τις δυσκολίες του λειτουργήματος που αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε, με τις ιδιαίτερες απαιτήσεις του, που μας καλούσε να υπηρετήσουμε για μεγάλα χρονικά διαστήματα σε ακριτικά φυλάκια του Έβρου και νησιών της άγονης γραμμής.
Επέλεξες να υπηρετήσεις το μεγαλύτερο μέρος της στρατιωτικής σου καριέρας στην περιοχή του ιδιαίτερου τόπου καταγωγής σου στον Έβρο, που τόσο αγαπούσες και αφοσιώθηκες στις αυξημένες απαιτήσεις της στρατιωτικής υπηρεσίας, θέτοντας σε δεύτερη προτεραιότητα την προσωπική σου ζωή.
Το 2011 το έφερε η τύχη να συνυπηρετήσουμε στην ΧVI M/K MΠ στο Διδυμότειχο, εγώ στη θέση του Υποδιοικητή της Μεραρχίας και εσύ στη θέση του Επιτελάρχη και στη συνέχεια του Διοικητή της 30 Μ/Κ ΤΑΞ ΠΖ. Διέκρινα έναν άριστο επαγγελματία και γνώστη των επιχειρησιακών ιδιαιτεροτήτων της ευαίσθητης αυτής περιοχής, ήρεμο και πάντα με τη σωστή εισήγηση για τη λήψη της ενδεικνυόμενης απόφασης, εργατικό και δημιουργικό, συνεργάσιμο, έναν ακούραστο στρατιώτη και μαχητή.
Αγαπητέ φίλε Μάκη θα σε θυμόμαστε πάντα με το χαμόγελό σου. Καλό σου ταξίδι και αιωνία σου η μνήμη.
Αντγος ε.α. Λάμπρος Τζούμης